İÇİMDEN GEÇENLER

Benim elimden, kendim tutmasaydım kimse beni ayağa kaldırmazdı. Bu cümleyi seviyorum. Sizi en iyi tanıyan sizsiniz. Çaresizseniz çare sizsiniz demiş Behçet Necatigil. Çaresiz olmayı seçmeyin, çare olmaya bakın kendinize. Başkaları ne der? O ne der diye düşünmekten hareketsiz olmaktan vazgeçin. Kendi içinize doğru bakın. Orada kendi yaralarınızı, kırılmışlıklarınızı göreceksiniz. Zamanında ilgilenmediğiniz için kabuk bağlamıştır yaralarınız. İlk gördüğünüz de afallayıp kabuğu yırtmaya çalışırsınız. Kabuğu kanatıp, canınız daha fazla yanar. Yaranıza bakıp, ona merhemler sürerseniz, yardımlar alırsanız o yaranın iyileştiğini görürsünüz. Bir bakmışsınız o kabuktan da eser yok o yaradan da. Kendim de şu özelliği seviyorum. Kalbim, kendimle ilgili bir şeye evet dediyse onun peşinden gidiyorum. Ben, yaralarıma baktım. Bakmaya da devam ediyorum. Arada bazen kanatıyorum. Dışarıdan yardım alıyorum. Kendime daha iyi bakmamı sağlıyor. Yaralarıma bakıp hayıflanmıyorum. Onların bana ne anlatmak istediğine bakıyorum. İçimdeki küçük kız çocuğunun bana ihtiyacı var, bunu biliyorum. Elinden tutup sevgiyle, şefkatle sarmalıyorum. Kendi omzuma hafifçe dokunup şunu söylüyorum : Sen yapmasaydın, kimse senin yerine yapmazdı.

Belki bu cümlelerim sana iyi gelir. Tanıdık duygular hissedersen bana yaz olur mu? İçinden nasıl gelirse öyle yap. Yalnız değilsin.

Sevgilerimle.